Autisme en acceptatie. Het leven bedeelt ons met allerlei kaarten. Accepteer wat je niet kunt veranderen en ga verder. Als ik vanuit mezelf spreek, heeft me dit toch wel het meeste moeite gekost en nog steeds.
Tegenwoordig zijn we er als de kippen bij om kinderen een etiket op te plakken. Ik adviseer elke ouder die in dezelfde positie verkeert als mij om als eerste alle mogelijke redenen voor het gedrag onder de loep te nemen. Kinderen die zich regelmatig misdragen, bijzonder lastig zijn of zich niet goed ontwikkelen zoals zou moeten, baren ouders zorgen. Al deze ouders kennen dat vervelende stemmetje in hun hoofd dat zegt dat er iets mis is. Schaam je niet en ga naar je huisarts en vertel eerlijk dat je het gevoel hebt vast te lopen. De huisarts kan een traject opstellen om oorzaken van de problemen van je kind uit te sluiten. Bij een diagnose moeten alle facetten meetellen, zodat er een compleet beeld ontstaan. Blijf er in de opvoeding niet mee rondlopen, dit is niet eerlijk naar jezelf toe, maar ook je kind mist de speciale behoeften die het nodig heeft. Probeer het (autisme) gedrag van je kind te begrijpen.
Als ouder van een kind met speciale behoeften moet je in je achterhoofd houden dat je bepaalde aspecten van het gedrag en de ontwikkeling van je kind niet kunt veranderen. Dat wil echter niet zeggen dat je het niet meer hoeft aan te moedigen om op alle mogelijke manieren vooruitgang te boeken. Ook iets dat in jouw ogen een minimale verbetering is, betekent een stap in de goede richting. In de opvoeding geld de regel, dat je krijgt wat je erin stopt. Doe er bij alles een schepje bovenop en je wordt beloond met resultaten. De manier waarop ‘Damian’ zich gedraagt is afwijkend van andere kinderen. Een leek zou niks aan hem zien en daarom is het soms moeilijk voor derden om met hem om te gaan. Het is voor ons nog steeds een lange speurtocht waar geen einde aan lijkt te komen.
Voorbeelden van autistisch gedrag:
- Met emoties van anderen heeft Damian het moeilijk in die zin dat hij niet snapt dat je ook verdrietig kunt zijn zonder tranen, of boos zonder mopperen. Je kunt beter duidelijk tegen hem zeggen ik voel me nu verdrietig, aanvoelen doet hij het niet.
- Opdrachten worden uit elkaar getrokken, niet ga je tandenpoetsen maar: doe tandpasta op je tandenborstel enz. Nooit meer als een opdracht tegelijk, voor hij boven is is hij het vergeten.
- Doen wat je beloofd hebt. Bij iemand op visite gaan maar eerst bellen want als ze niet thuis zijn is er een groot probleem. Of we zeggen bv niet we gaan schoenen kopen maar we gaan kijken voor schoenen. Stel je voor dat zijn maat er niet is!
- Damian neemt zich nergens de tijd voor en is overal binnen een paar minuten tijd mee klaar, of het nu spelen is, wassen, tv kijken, eten, zelfs slapen is van korte duur.
Maar ik merk dat het onbegonnen werk is om een paar voorbeelden te geven, want je kunt hele waslijsten maken en dan nog heb je als ouder het gevoel het topje van de ijsberg te hebben beschreven. Misschien is het handiger om kort samengevat de volgende regels te hanteren.
- Structuur bieden.
- Korte en bondige opdrachten.
- Vermijdt eindeloze discussies.
- Wees zakelijk i.p.v. emotioneel.
- Wees voorspelbaar en geef veranderingen tijdig aan.
- Niet boos worden, rustig blijven!
- Prijs hem de hemel in als ie iets goed heeft gedaan.
- Oogcontact maken als je iets wilt zeggen.
- Gebruik concrete taal en vermijd gezegdes.
- Hem voorbereiden op situaties, b.v. d.m.v. pictogrammen.
- Hem nemen zoals hij is, ook al valt dat soms niet mee.
- Geduld, geduld, geduld.
Waarschijnlijk is geduld het belangrijkste en zal dit vaak op de proef worden gesteld. Respecteer het gezichtspunt van je kind en verplaats jezelf in zijn schoenen. Met deze uitdrukking kan Damian dus niks, om maar een voorbeeld te geven. Uiteindelijk is het ouderschap een uitdaging. Sta stil bij de mijlpalen die je bereikt en de tegenslagen die je overwint. Besef dan ook dat jouw familie uniek is en maak daar gebruik van.